Yahu herkesin mi arkası açık?

2017 yılından beri de tek başıma Alternatif Medya'nın yöneticiliğini yapıyorum.

Koca bir pandemi dönemini tek başıma atlattım ama şu anki sıkıntıları yaşamadım.

Döviz kurlarındaki artışla birlikte artan dergi baskı maliyetleri yüzünden Alternatif Dergimi çıkaramıyorum.

Öyle son bir senede gördüğünüz renkli baskı (Dijital) 200 adet basılıp 1000 adet dağıttık diye hava atılan dergiler gibi değildi benim Alternatif Dergim.

Kapağı 350 gram, iç sayfaları 200 gram kuşe kağıda ofset, selefonlu baskı idi ve her sayısı 1000 adet basılıp dağıtılıyordu.

Yani dergicilik sektörüne kalitesi ile damga vuran bir dergi idi Alternatif.

Şimdi aynı kaliteyi bu fiyatlara bastıramayacağım için diğerleri gibi kalitesiz iş yapmakta istemediğinden dergime ara verdim.

Mecburen internet haberciliği yapıyorum.

İnternet haberciliğini ben dijital basın olarak görmüyorum, sosyal medya fenomenliği gibi görüyorum.

Herkes önüne geleni çekip, istediği sosyal medya platformundan yayınlıyor ya...

Aradaki tek fark internet sitesi olanlar vergi ödüyor veya borçlanıyor, sosyal medya fenomenleri oturduğu yerden para kazanıyor.

Çoğunun vergisi bile yok.

Beni dinden imandan çıkarmayın!!!

Bu nedenlerle Zonguldak'ta 6 aydır iş arıyorum

Ama kimin kapısına gittiysem;

"Sen gazeteciliğini yap. Git dergini çıkar. Sen ayakkabı mı satacaksın? Tezgahtarlık, muhasebecilik mi yapacaksın? Gazeteciye güven olur mu? İçimize niye alalım seni? Bugün patlatmazsın belki ama yarın için sana güven olmaz sonuçta gazetecilik içine işlemiştir senin yıllardır" diyorlar.

Kaldı ki akıl verenler bana olan borçlarını ödediler, kaliteye sponsor oldular, reklam verdiler de ben mi kabul etmedim?

Oradan bakınca hiçbir iş yapamaz gibi mi görünüyorum?

Her işin ayrı bir emeği, ayrı bir takdiri var

Tezgâhtarlıkta yaparım, ayakkabı da satarım.

Bunları diyenler o meslekleri küçümsediklerinden veya beni gözlerinde büyüttüklerinden değil de, sırf beni işe almamak için bahane üretmek amacıyla bunları söylemişlerdir diye düşünüyorum.

Çünkü iş insanları, ayakkabı satacak, tezgahtarlık, muhasebecilik yapacak elemanları olmasa hiçbir şey  olamazlar.

Bunu da kendilerine hatırlatmış olayım!...

İyi de Zonguldak'ta işini ve özel hayatını kusursuz yaşayan hiç mi iş insanı yok?

Herkesin mi arkası açık?

Kaldı ki bugüne kadar gerçek anlamda gazetecilik yaptığım için battım ya zaten.

Sizin bildiğiniz şantajcı, avantacı gazetecilerden olsaydım batıp, farklı iş aramazdım.

Bir; Herkesin özel hayatı kendine, benimki de bana.

Gazeteciliğin arkasına sığınıp kimsenin özel hayatını deşifre etmedim.

İki; Ticarette batan da oluyor, çıkan da.

Kimsenin sıfırdan başlayıp nasıl hızlı büyüdüğünü merak edip ticari hayatını da kurcalamadım, kimseye de çok paran vardı niye battın, ne işlere bulaştın diye de sormadım.

Üç; bazı gazeteciler gibi kalemimi asla satmadım, birilerinden para alıp başkalarının aleyhine asla yazı yazmadım.

Kaldı ki meslekte kalite düşüyor her geçen gün.

Bu meslekte hayatıma devam etmek istemiyorum.

Hem yaş bekliyorum, hem prim lazım.

Benim bu saatten sonra da kimsenin kıçıyla, başıyla uğraşacak halim yok.

Sadece primim yaşım dolana kadar işe ihtiyacım var.

İş bulabilirsem eğer geri zekâlı gibi anlamaz, kör gibi görmez, sağır gibi duymaz olurum söz!...

Kendine güvenmeyenler şimdi bana güvendi mi?

Sanmam.

Ama iş bulamadan, bugünleri de atlatabilirsem o sizin korktuğunuz, korktuğunuz için de it gibi beslediğiniz gazeteciler gibi olurum demedi demeyin.

Asıl o zaman korkun.

Sonuçta 46 senedir Zonguldak'ta yaşıyorum.

Girip çıkmadığım yer yok, görmediğim duymadığım pislik yok

Beni dinden imandan çıkarmayın.